خطرات عمده تهدید کننده تنه در محیط کار عبارتند از:

1. خطر شیمیایی : سموم پوستی ، مواد خورنده و سوزاننده و آلرژن ها
2. خطر فیزیکی : خطرات حرارتی ، ارتعاشی و ضربات

• خطرات فیزیکی گرمایی : جوش گرمایی ، گرمازدگی و شوک گرمایی  
• خطرات فیزیکی سرمایی : کهیر و سرخی پوست بدن ، از دست دادن هوشیاری ، ورم حاد ریه و توقف قلب

3. خطرات بیوژیکی : پاتوژنهای انسانی ، پاتوژنهای حیوانی ، پاتوژنهای محیطی

لباس کار اولین وسیله ایمنی و بهداشتی است که می بایست از طرف کارفرما تهیه و در اختیار کارگر قرار داده شود . لباس کار باید متناسب با کار و بدن کارگر بوده و قسمت های آزاد نداشته باشد . کمر آنها همیشه بسته بوده و دارای جیب های کوچک و حتی الامکان تعداد جیب ها نیز کم باشد .

کارگرانی که با قسمت های گردان ماشین ها کار می کنند باید لباس کارشان چسبیده به تن و آستین هایشان مچ بند داشته باشد . لباس کار یکسره برای این قبیل کارها توصیه می شود ، کارگرانی که روی دستگاه های فوق الذکر کار می کنند اگر موی سرشان بلند است، باید آنها را زیر سربند یا کلاه بپوشانند و به این طریق محافظت از موی سر را انجام دهند هچنین از استفاده از ساعت مچی ، مچ بند ، انگشتر و سایر تزئینات در موقع انجام کار خودداری نمایند .

کارگرانی که در محیط آلوده به گرد و غبار مسموم کننده یا قابل اشتعال کار می کنند نباید از لباس های جیب دار و شلوارهای پاکتی دار استفاده نمایند ، چون گرد و غبار مذکور در محل های لبه دار و جیب ها جمع شده و در مواقع مختلف ممکن است باعث ناراحتی آنها شود .

  لباس كار به عنوان یكی از تجهیزات حفاظت فردی مطرح می باشد و كلیه كاركنان باید با لباس كار مناسب محل كار در سر كار حاضر شوند. لباس كار كاركنان دارای خصوصیات ذیل بوده و مطابق مقررات ذیل در اختیار كاركنان قرار می گیرند.

معمولاً لباس كار به عنوان یك پوشش سراسری تنه، دست و پاها را در مقابل شرایط محیطی حفاظت می كند. ساده ترین شكل لباس كار در دو فرم ظاهری  بلوز و شلوار یا کاپشن و شلوار(دو تكه) و نوع یكسره ( بیلرسوت ) تولید می شود. جنس لباس کار معمولا از الیاف طبیعی ( پلی استر پنبه ) و یا درصدی الیاف طبیعی و مصنوعی ( فلامنت ویسکوز ) و در مواردی تماماً از الیاف شیمیایی و صنعتی است . بدیهی است هر چه الیاف بكار رفته شده در پارچه طبیعی تر باشد، تبادل حرارتی آن آسانتر است .

البسه اختصاصی در مشاغل ویژه و نیز فصول سرد كه از جمله می توان لباس عایق سرما ، لباسهای جاذب رطوبت مخصوص سردخانه ها ،‌ لباس نسوز مخصوص حرارت كوره های ذوب و لباس ضد حریق از جنس پارچه های PVC را نام برد. لباس حفاظتی در برابر گرما از الیاف مخصوصی با پوشش آلومینیوم كه تا 90% اشعه مادون قرمز را برگشت می دهد، ساخته شده و به منظور كار در مجاورت كوره ها و فرآیندهای حرارتی استفاده می شود. دستکش ها و آستین های حفاظتی در انواع مختلف نیز به نوعی در دسته لباس کار جای میگیرد و بسته به نوع کار الزامات مشخصی دارند.

لایه متخلخلی که از منسوجات بی بافت می توانند کنترل رطوبت در پارچه را انجام دهند. بی بافت ساختاری از الیاف است که همانطور که از نامش پیداست بافت مشخصی ندارد و الیاف به روش دیگری در هم تنیده شده اند.  پارچه هایی مثل نمدها از این نوع بی بافت ها هستند و شاید قدمتشان بیشتر از پارچه های دیگر باشد. نمد از در هم تنیدن پشم گوسفندان تهیه می شود. اما بی بافت ها نسل جدیدی از پارچه ها هستند که مستقیماً از الیاف تولید می شوند. چون مرحله تولید نخ و آماده سازی نخ برای بافت مراحل طولانی و پرهزینه ای است، مهم ترین برتری بی بافت ها قیمت ارزان تر برخی از آنها نسبت به پارچه های دیگر است.

یک بی بافت می تواند  با ایجاد یک اختلاف در مساحت سطحی پشت و روی پارچه، عبوردهی رطوبت را کنترل کند. این لایه ها در چکمه های بارانی و لباسهای سردخانه مفید خواهد بود، کافی است بی بافت به عنوان یک لایه عبوری در کفش کار یا لباس قرار گیرد. بی بافتی که به این منظور استفاده شده یک بی بافت فوق جاذب است. این بی بافت نه تنها هوا را عبور می دهد، بلکه بسته به شرایط جوی مثل پارچه پنبه ای قادر است رطوبت هوا را نیز عبور دهد یا برعکس، جلوی عبور آن را بگیرد. اگرچه لباسهای ضد مواد شیمیایی با جنس های ویژه سنتزی تولید می شوند با این وجود در محیط هایی که بخارات شیمیایی وجود دارد این دسته از لباسها میتواند به عنوان لباس ضد بخارات شیمیایی استفاده شود.

جنس پارچه با توجه به شرايط كار و لزوم ظاهر لباس از نظر مقاومت در مقابل چروكيدگي و نيز عدم توليد الكتريسيته ساكن از مخلوط حدود 70% پنبه و 30% پلي استر و با وزن gr/m² 320 تا gr/m² 420 و با توجه به شرايط اقليمي و فصول مختلف در نظر گرفته شود. در شرايطي كه احتمال سوختن لباس كار در اثر ريختن پليسه و يا تحت تأثير حرارت زياد وجود دارد (مانند لباس كار جوشكاري)، جنس لباس كار بايستي 90% پنبه باشد( کتــان ).

وزن لباس در جنس های مختلف بشرح زیر است :

» ترگال ( ساده بافت ) : حدود 250 گـرم بر متر مربع 

» فلامنت ویسکوز ( کجراه ) :320 الی 360 گرم بر متر مربع 

» پلی استر پنبه ( کجراه ): 420 الی 450 گـرم بر متر مربع

» پلی استر ویسکوز ( کجراه ) : حدود 360 گرم بر متر مربع

لباسهای کار از آن جهت دارای اهمیت هستند که در ساعتهای زیادی مورد استفاده قرار می گیرند و در تماس مستقیم با بدن هستند.

جنس لباس های کار می تواند از دو نوع الیاف ویسکوز یا از نوع پارچه های جین باشد:

• الیاف ویسکوز :

الیاف ویسکوز الیافی طبیعی می باشند. از طرفی پنبه و لینن دارای ماهیت گیاهی(سلولزی) هستند. تنها تفاوتی که الیاف ویسکوز نسبت به پنبه و لینن دارد این است که در فرآیند تولید این الیاف به مانند تولید کاغذ که در آن ابتدا چوب درختان تبدیل به خمیر می شود و پس از آن طی یک پروسه محصول نهایی که همان کاغذ باشد تولید می شود، این الیاف نیز کاملا این گونه می باشند. از این رو از آنجایی که تولید این الیاف به دست بشر می باشد به آن الیاف بشر ساخته یا الیاف مصنوعی نیز گفته می شود.

• پارچه های جین :

پارچه دیگری که برای محیط های کار و صنعتی معمولا مورد استفاده قرار می گیرد پارچه های جین است. جین، پارچه ای مناسب برای مشاغل سخت می باشد. جین نام نوعی پارچه کتانی با بافت راه‌راه و ضخیم می باشد. اگرچه همه‌گونه لباس از جنس جین وجود دارد، ولی پارچه جین بیشتر برای دوخت شلوار به کار می‌رود. شلوار جین شلوار ساخته شده از پارچه های کتانی زبر می باشد که به دلیل استحکام خوب، زبری بالا و دوام مناسبی که دارد سبب شده این نوع پارچه گزینه بسیار مناسبی برای تهیه لباس کار برای مشاغل و کارهای سخت و خشن به شمار آید. هنگام انتخاب لباسکار باید به جنس مناسب برای هر شرایط کاری توجه کرد در واقع انواع لباس های حفاظتی متناسب با خطرات خاص محیط کاری باید انتخاب شوند.

خطرات عمده تهدید کننده تنه در محیط کار عبارتند از:

1. خطر شیمیایی : سموم پوستی ، مواد خورنده و سوزاننده و آلرژن ها
2. خطر فیزیکی : خطرات حرارتی ، ارتعاشی و ضربات

• خطرات فیزیکی گرمایی : جوش گرمایی ، گرمازدگی و شوک گرمایی  
• خطرات فیزیکی سرمایی : کهیر و سرخی پوست بدن ، از دست دادن هوشیاری ، ورم حاد ریه و توقف قلب

3. خطرات بیوژیکی : پاتوژنهاي انسانی ، پاتوژنهاي حیوانی ، پاتوژنهاي محیطی

لباس کار اولين وسيله ايمنی و بهداشتی است که می بايست از طرف کارفرما تهيه و در اختيار کارگر قرار داده شود . لباس کار بايد متناسب با کار و بدن کارگر بوده و قسمت های آزاد نداشته باشد . کمر آنها هميشه بسته بوده و دارای جيب های کوچک و حتی الامکان تعداد جيب ها نيز کم باشد .

کارگرانی که با قسمت های گردان ماشين ها کار می کنند بايد لباس کارشان چسبيده به تن و آستين هايشان مچ بند داشته باشد . لباس کار يکسره برای اين قبيل کارها توصيه می شود ، کارگرانی که روی دستگاه های فوق الذکر کار می کنند اگر موی سرشان بلند است، بايد آنها را زير سربند يا کلاه بپوشانند و به این طریق محافظت از موی سر را انجام دهند هچنین از استفاده از ساعت مچی ، مچ بند ، انگشتر و ساير تزئينات در موقع انجام کار خودداری نمايند .

کارگرانی که در محيط آلوده به گرد و غبار مسموم کننده يا قابل اشتعال کار می کنند نبايد از لباس های جيب دار و شلوارهای پاکتی دار استفاده نمايند ، چون گرد و غبار مذکور در محل های لبه دار و جيب ها جمع شده و در مواقع مختلف ممکن است باعث ناراحتی آنها شود .

  لباسكار به عنوان يكي از وسايل حفاظت فردي مطرح مي باشد و كليه كاركنان بايد با لباس كار مناسب محل كار در سر كار حاضر شوند. لباسكار كاركنان داراي خصوصيات ذيل بوده و مطابق مقررات ذيل در اختيار كاركنان قرار مي گيرند.

معمولاً لباس كار به عنوان يك پوشش سراسري تنه، دست و پاها را در مقابل شرايط محيطي حفاظت مي كند. ساده ترين شكل لباسكار در دو فرم ظاهری  بلوز و شلوار یا کاپشن و شلوار(دو تكه) و نوع يكسره ( بیلرسوت ) تولید می شود. جنس لباسکار معمولا از الياف طبيعی ( پلی استر پنبه ) و يا درصدی الياف طبيعی و مصنوعی ( فلامنت ویسکوز ) و در مواردی تماماً از الياف شيميايی و صنعتی است . بديهي است هر چه الياف بكار رفته شده در پارچه طبيعي تر باشد، تبادل حرارتي آن آسانتر است .

البسه اختصاصی در مشاغل ويژه و نيز فصول سرد كه از جمله می توان لباس عايق سرما ، لباسهای جاذب رطوبت مخصوص سردخانه ها ،‌ لباس نسوز مخصوص حرارت كوره های ذوب و لباس ضد حريق از جنس پارچه های PVC را نام برد. لباس حفاظتی در برابر گرما از الياف مخصوصی با پوشش آلومينيوم كه تا 90% اشعه مادون قرمز را برگشت می دهد، ساخته شده و به منظور كار در مجاورت كوره ها و فرآيندهای حرارتی استفاده می شود. دستکش ها و آستین های حفاظتی در انواع مختلف نیز به نوعی در دسته لباس کار جای میگیرد و بسته به نوع کار الزامات مشخصی دارند.