یکی از مهمترین علل موثر در بروز این آسیب های چند علتی ،وضعیت نامناسب بدن (پوسچر نامطلوب)هنگام کار است . امروزه به سبب اهمیت این موضوع بخشی بزرگ از تحقیقاتی که در عرصه ارگونومی فیزیکی انجام می شود بر واکاوی پوسچر و ارائه شیوه های ارزیابی خطر ابتلا به آسیب های اسکلتی-عضلانی متمرکز شده است. از طرف دیگر بر پایه تحقیقات انجام شده بر خلاف گسترش فزاینده فرایندهای مکانیزه و خودکار اختلالات اسکلتی – عضلانی مرتبط با کار عمده ترین عامل از دست رفتن زمان کار ، افزایش هزینه ها و آسیب های انسانی نیروی کار به شمار می آید و یکی از بزرگترین معضلات بهداشت حرفه ای در کشورهای صنعتی است.

NIOSH بیماری ها و عوارض ناشی از کار رابر اساس اهمیت ملی آنها (از نظر شیوع،شدت و امکان پیشگیری ) طبقه بندی نموده است که در آن اختلالات اسکلتی-عضلانی مرتبط با کار پس از بیماریهای تنفسی شغلی در رتبه دوم قرار دارد مطالعات نشان داده اند که اختلالات اسکلتی – عضلانی از نظر اقتصادی بسیار هزینه سازند به طوری که از نظر بروز و درد و رنجی که گریبانگیر فرد می شود ،این اختلالات دارای رتبه نخست هستند که از میان آنها کمردردها در جایگاه اول قرار دارد.

در واقع هنگامی که فرد حرکت های مشابهی را در مدت زمان طولانی تکرار میکند اجزای بدن وی مثل یک ماشین مکانیکی فرسوده میشود به این ترتیب علائمی که بصورت اختلالات اسکلتی – عضلانی تعریف میشوند آشکار میگردند .علائم این اختلالات عبارتند از مجموعه ای از ناراحتی ، درد،مورمور شدن، سوزش ،حساس شدن نسبت به لمس،التهاب، محدود شدن دامنه حرکت، از دست رفتن قدرت و توانایی و اختلالات حسی در بخشی از بدن .

کارهایی مانند مونتاژ قطعه ها،واردکردن اطلاعات به وسیله صفحه کلید ، بسته بندی و قالیبافی دارای چرخه کار کوتاه و بسیار تکراری هستند و به وقوع و پیشرفت این اختلالات کمک میکنند.

یکی از بهترین راهها برای کنترل این مخاطرات اصلاح ابزارهای کار با کنترل های مهندسی جهت رفع ایرادات دستگاهها و تجهیزاتی است که انسان با انها کار میکند؛  (به طور مثال، پیشگیری از آسیب دیدن شلنگ گاز با طراحی شلنگ های مقاوم تر، نصب متوقف کننده برگشت شعله، جلوگیری از تجمع گاز به وسیله ی تهویه ی کافی) . در مرحله بعدی و در صورتی که اصلاح دستگاهها به شیوه های مهندسی امکان پذیر نباشد کنترل های اداری مثل چرخش شیفت های کاری، در نظر گرفتن زمان های استراحت متعدد ، یا گردش کاری (انتقال بین بخشی ) ، استفاده از کارگر با تجربه و آموزش دیده ،اجباری بودن مجوزهای کار،بازدید و بررسی پیوسته از وسایل برای پی بردن به نقص ها بهترین راه حل برای کاهش آسیب ها خواهد بود.
باید بخاطر داشت که استفاده از تجهیزات حفاظت فردی همواره به عنوان آخرین راه حل کاهش آسیب های شغلی در نظر گرفته میشود.