رسپیراتورها ضروری می باشد . برخی از رسپیراتورهای تامین کننده هوا ، در محیط هایی که کمبود اکسیژن دارند نیز استفاده می گردند. در مواجهه با هوای آلوده یا کم اکسیژن، به سرعت فرد دچار افزایش ضربان قلب و افزایش تنفس ، کاهش سطح هوشیاری یا حس تعادل می گردد. هنگامی که فرد مشغول فعالیت مخاطره آمیزی باشد مانند بالا رفتن از نردبان، کاهش لحظه ای حس تعادل می تواند حادثه ساز باشد.

کارگران زمانی نیاز به استفاده از رسپیراتورها دارند که اقدامات مهندسی و عملیاتی قادر به کنترل موثر آلاینده های هوای محیط کار نباشند. اگر چه در بهداشت استفاده از كنترل هاي مهندسي در منبع جهت پيشگيري از انتشار آلودگي ترجيح داده ميشود عملياتي هم وجود دارد كه اين نوع كنترل ( مهندسي ) از لحاظ تكنولوژي يا اقتصادي در دسترس نيست يا مناسب نيست. استراتژی های کنترل آلاینده ها شامل ایزوله یا محدود کردن فرآیند آلوده، خارج کردن هوای آلوده یا جایگزینی مواد با سمیت کمتر می باشد. در مواقعی که با اقدامات کنترلی نمی توان غلظت آلاینده را به حد استاندارد شغلی رساند، مانند زمان عملیات تعمیر و نگهداشت ، شرایط اضطراری ، زمان نصب اقدامات کنترل مهندسی، رسپیراتورها بهترین یا تنها راه کاهش میزان مواجهه کارگران می باشند. در مواردی که کنترل های مهندسی نتواند غلظت آلاینده را به زیر حد استاندارد شغلی برسانند، استفاده از رسپیراتورها الزامی می باشند . در جاهایی که استفاده از رسپیراتورها نیاز می باشد ، می بایست یک روش اجرایی ویژه جهت اطمینان از اثر بخشی این تجهیزات لحاظ گردد.

متغيرهاي زيادي وجود دارند كه روي ميزان حفاظت فراهم شده توسط رسپيراتورها، تاثير ميگذارد و استفاده نادرست از رسپيراتورها نيز ميتواند براي ايمني و سلامت كارگران خطرناك باشد. انتخاب تجهيزات غلط يكي از بيشترين اشتباهاتي است كه انجام ميشود و نتيجه آن تماس كارگر با غلظتهاي زياد آلودگي زيان آور ميباشد اين اشتباه در دامنه وسيع ميتواند اثرات بهداشتي توسط آلودگي هاي مضر را از قبيل سيليكوزيس، آزبستوزيس، آسيب دائمي ريه و سرطان موجب شود. در صورت عدم نگهداري و بازرسي مناسب ماسک تماس آلودگيهاي مضر بیشتر بوده و ميتوانند باعث وارد آوردن بار اضافه به سيستم تنفسي شوند (سختي تنفس). ماسكهايي كه تميز  نميشوند ميتوانند باعث درماتيت يا تحريك پوستي شوند .

ماسكها فقط وقتي كه درست انتخاب شوند و درست پوشيده شوند و درست استفاده شوند، ميتوانند حفاظت كافي را فراهم سازند، اين متغيرها زماني كنترل ميشوند كه يك برنامه حفاظتي مناسب جهت دستگاه تنفسي طراحي و اجرا شود. زمانيكه استفاده از ماسك با يك برنامه حفاظتي تكميل شود از جراحتها و بيماري های حاد و مزمن ناشي از مواد خطرناك جلوگيري مي نمايد. تاكيد بر آن است كه برنامه حفاظتي تنفس در پيشرفت مراحل توسعه يافته شامل مطالب زير باشد:

1. تعريف واضح از خطر مواجهه شده با آن و ميزان حفاظت مورد نياز
2. انتخاب و تناسب ماسك
3. ارزيابي پزشك جهت انتخاب و استفاده از ماسك
4. آموزش درست براي استفاده درست و مراقبت از ماسك
5. اجراي برنامه نگهداري جهت اطمينان از فراهم شدن بيشترين حفاظت ممكن

هنگام استفاده از فيلترها ارزيابی محيط کار از نظر آلاینده های موجود در محیط کار واندازه گيری آنها از اهميت خاصی برخوردار است تا نوع گاز وبخارات وذرات شيميايی موجود در محيط کار به خوبی شناخته شود. در مرحله بعد ميزان اکسيژن محيط کار، تعيين کننده استفاده از وسايل محافظ تنفسی می باشد وبرای استفاده از فيلترها، ميزان اکسيژن محيط نبايد کمتر از 5/19 درصد حجمی باشد تا بتوان از فيلترهای تصفيه کننده هوا استفاده کرد.