کفش ایمنی به طیف وسیعی از کفش های حفاظتی با شکل و جنس و طرح مختلف اطلاق می شود که وظیفه آنها محافظت از پا در مقابل انواع خطرات شیمیایی، فیزیکی، بیولوژیکی و مکانیکی می باشد.

جنس این کفش ها از چرم  ، لاستیک، لاستیک مصنوعی، پلاستیک و حتی پارچه می باشد. از آنجایی که بین قسمتهای مختلف پا ، انگشتان آسیب پذیرتر از بقیۀ نقاط هستند به همین دلیل در بعضی از محیط های صنعتی نظیر معدن کاری ، فلزکاری و عملیات اطفاء حریق ازکفش های ایمنی پنجه فولادی استفاده می شود که برای راحتی بیشتر کاربران لازم است که پنجه های فولادی حفاظتی تا حد امکان کم ضخامت و مطابق با استاندارد باشد. بر طبق استاندارد ANSI کفش های ایمنی در دو نوع زنانه و مردانه تولید می شوند.

در قسمت جلويي کفش های ایمنی از پنجه­ هاي محافظ فولادي استفاده شده و كفه كفش را از يك ماده قابل انعطاف مثل پلي اورتان (PU) مي­سازند. قسمت پنجه كفش به تناسب شغل افراد مي­تواند از جنس چرم (عايق برق) يا PVC (عايق شيميايي) نيز باشد. كفشهاي ايمني كاركناني كه با برق سر و كار دارند يا در محل كارشان احتمال ايجاد جرقه وجود دارد بايد فاقد هر نوع ميخ فلزي باشد.

 قسمتهاي مختلف يك نمونه كفش ايمني در شكل زير نشان داده شده است، که شامل سه قسمت اصلی پنجه ایمنی ، رویه کفش و زیره کفش می باشد: